Talk about a dream

Mary zit op haar witte fauteuil. Met haar voeten rustend op haar eveneens witte poef. Met haar witte deken over haar heen getrokken. Het is stil op straat. Iedereen zit thuis. Het is zondag. The Boss staat op de platenspeler. Thunderroad. Het liedje begint met een fantastisch mondharmonica stukje dat door Mary’s merg en been gaat. The Boss begint te zingen.

 

Screen door slames
Mary dress waves
Like a vision she dances across the porch
While the radio plays

Mary’s gedachten dwalen af naar 28 jaar geleden. Ze was jong. 18 jaar. Ze was mooi slim en veelbelovend. Vele huwelijksaanzoeken kwamen binnen. Maar Mary wilde niet trouwen.

Ze woonde in een dropje met paar honderden mensen. Ze hield van mooie jurken en de radio was haar beste vriend. Ze danste graag voor de spiegel en dan waande ze dat ze Marilyn Monroe was.

 

Screen door slames
Mary dress waves
Like a vision she dances across the porch
While the radio plays

Met een ruk slaat Mary de woonkamerdeur dicht. Zo hard dat de buren het zeker gehoord moeten hebben. Ze is in haar vaders huis. Ze is net 18 jaar geworden. Mary is heel kwaad. Zo kwaad dat ze met een keiharde knal de woonkamerdeur dicht trekt.  “Wie denkt hij wel dat hij is, ik ben geen kleine meid meer”!

 

Mister I ain’t a boy
No I’m a man
And I believe in a promised land

Mary heeft de deurklink niet losgelaten. En ze voelt de deurklink in haar hand. Verlangend om de deur open te zwaaien. En haar vader te zeggen

 

Mister I ain’t a girl
No I’m woman
And I believe in a promised land

In de woonkamer hoort Mary haar vader en zijn vrouw. Ze hoort woorden van afwijzing en afkeuring. Afwijzing. Afkeuring.

 

Grab your ticket and your suitcase
Thunder’s rolling down the tracks
You don’t know where you’re goin’ now
But you know you won’t be back

Mary heeft de deurklink nog steeds in mijn hand. Ze is vastbesloten ze zal haar koffers pakken en weggaan. Naar de grote stad waar ze haar dromen zal waarmaken. Mary slikt haar tranen weg.

Mary voelt een enorme kracht in haar lichaam stromen. Een sterke oerkracht waarvan ze niet wist dat ze die had. Ze doet de deur met een beheersde beweging open. Ze loopt met een rechte rug naar haar vader toe. Mary’s gezicht staat strak. Mary voelt geen angst geen pijn Ze gaat tegenover haar vader staan en zegt tegen haar vader: pa ik ben geen klein meisje meer. Ik ben een vrouw nu. Ik geloof in mijn dromen en ik ga ze waar maken. Ik pak mijn spullen en ik ga weg van hier. En ik kom nooit meer terug.

 

Grab your ticket and your suitcase
Thunder’s rolling down the tracks
You don’t know where you’re goin’ now
But you know you won’t be back

Mary’s vader kijk naar de televisie. Hij wendt zijn ogen niet van de tv af. Op de achtergrond hoort Mary zijn vrouw zeggen “wat een brutale meid is ze! Onbeschoft”! Ze hoort haar minachtend lachen en vraagt met dezelfde minachting: “wie gaat je helpen? Waar ga je wonen”?

 

Somebody help me get out of Louisiana
Just help me get to Houston town
There are people there who care a little ‘bout me
And they won’t let the poor boy down

In de grote stad staat de Grote Universiteit. De enige universiteit waar je toneelweten schappen kan studeren. Er worden 100 eerstejaars studenten aangenomen. En Mary is één van de uitverkorene.

Mary had geen vriendinnen. Ze was op de middelbare school een looner. Ze kende veel mensen. En veel mensen kende haar. Maar toch. Ze voelde zich vaak alleen. Een looner.

In de grote stad komt er verandering. Mary doet mee aan de kennismakingsweek van de Grote Universiteit. Het is in deze kennismakingsweek waar Mary 2 meisjes leert kennen. Ze raken goed bevriend. Kort na de kennisweek zijn de 2 vriendinnen in de grote stad gaan wonen. Ze beloven Mary te helpen.

 

Somebody help me get out of Louisiana
Just help me get to Houston town
There are people there who care a little ‘bout me
And they won’t let the poor girl down

Mary draait zich naar haar vaders vrouw. Vuur spuwen uit Mary’s ogen. Haar lichaam trilt van woede. Mary hoort haar zelf schreeuwen: jíj geeft helemaal niks om mij!. In de grote stad wonen vrienden die wèl om mij geven. Zoals ik ben. Ik ga weg. Morgen verlaat ik dit huis!

Waarop haar vader minachtend Mary wegwuift: je hebt geeneens een woning.

 

 

Have a little faith
There is magic in the nght

Dat klopt Mary had geen woning. Maar ze had een rotsvast vertrouwen in God, de Engelen en de Kosmos.

Al van kinds af aan zit Mary elke avond voor het raam en bidt ze tot God. Zo ook deze avond.

Het is donker en stil in haar vaders huis. Haar vader en zijn vrouw slapen. Mary heeft haarzelf opgesloten in haar kamer. Ze kijkt uit het raam. De sterren schitteren in het firmament. De sterren schitteren haar toe

 

Have a little faith
There is magic in the nght

De volgende dag, na de confrontatie met haar vader en zijn vrouw, gaat Mary naar de grote stad en wandelt naar het restaurant van de Universiteit. Ze voelt zich moe maar vastberaden.

In het restaurant staat een lichtblauwe scheidingwand tussen de keuken en het gedeelte waar de studenten eten.

Daarop op die scheidingswand wappert een wit papiertje aan 1 klein stukje plakband. Ze loopt naar het velletje papier dat zo bungelt.

onderverhuur 2 kamerunit. Voor 1 persoon. 300 florijnen!

Mary rukt met één vaart het papiertje van de wand. Haar hart klopt zo hard dat ze denkt dat ze gaat flauw vallen. Maar de adrenaline pompt haar bloed zo snel door haar lijf dat ze overeind blijft staan en sprint naar de dichtsbijzijnde telefooncel.

Ze trekt de deur open. Stapt in de telefooncel. Pakt de hoorn van de haak. Klemt de haak tussen haar wang en haar schouder. Mary’s handen zijn zo bezweet dat ze niet eens haar broekzakken open krijgt om het muntgeld uit haar broekzakken te pakken.

Ze veegt haar handen af aan haar broek en frutselt wat muntstukken uit haar broekzak. De muntjes zijn zo klein. Haar handen zo nat. Het muntgeld valt uit Mary’s hand.

 

Talk about a dream
Try to make it real
You wake up in the night
With a fear so real
Spend your life waiting
For a moment that just don’t come
Well, don’t waste your time waiting

Mary voelt warme zilte tranen over haar wangen stromen. Nee dit is niet de tijd om te huilen. Ze veegt met haar trui haar tranen weg. Ze haalt drie keer lange diepe adems. Ze werpt de muntjes in de gleuf. Drukt op de cijfers die overeenkomen met het telefoonnummer dat op het wit papiertje staat. En de telefoon gaat over aan de andere kant van de lijn.

tring tring

Hallo met Radj.

Mary schrok. Ze laat bijna de hoorn uit haar hand vallen. Die stem. Oh my God.

Mary schraapt haar keel en zegt hallo ik ben Mary

Hallo Mary

 

Talk about a dream
Try to make it real
You wake up in the night
With a fear so real
Spend your life waiting
For a moment that just don’t come
Well, don’t waste your time waiting