Hoe graag wil ik mij speciaal voelen.
The one and only zal ik bedoelen.
Je handen door mijn haar kroelen.
Terwijl we samen de avond door zwoelen.
Wie moet ik daarvoor zijn.
Die vraag. Die vraag doet mij zoveel pijn.
Ik ben niet meer jong en voel me zo klein.
Onzichtbaar.
En kwetsbaar
Mijn zorgvuldig opgebouwde veiligheid.
Dat is wat ik bepleit.
Die wil ik nooit meer kwijt.
Nooit meer..verlies van mijn hard gewerkte vrijheid. Dat doet zo een zeer.
Die pijn voelen dat wil ik niet nog een keer.
Mijn veiligheid is mijn zekerheid.
Mijn enige lang gezochte vrijheid.
Vrijheid die ik nooit heb gekend.
Eens heb je mij verwend.
Was je lief en zorgzaam.
Maar langzaam.
Beetje bij beetje
bedachtzaam.
Sluipte je in mijn veilige haven.
Met jouw bijzondere gaven.
Nam je bezit over mij.
Ik werd wij.
Nooit meer.
Zal ik nog een keer.
Mijn zorgvuldig opgebouwde haven.
Laten laven.
Nooit meer zal nog een keer IK niet meer zijn.
Want leven in mijn eigen vrij gevochten vrijheid is zo fijn.
Ben ik groot en niet klein
Ben ik aanwezig en niet onzichtbaar.
Heb ik mijn eigen leven. En ben ik God dankbaar.
