Dappere vrouw

Mam je bent een dappere vrouw. Dat zei K1 (kind 1) tegen mij gisteren en eergisteren. Bij mij ontstaat gelijk een definitie kwestie. Wat is een dappere vrouw?

Ik dus.

Het is 5 juni 2019.

Mijn ex man zijn oudste broer is overleden. Ex man dussss? We zijn toch niet meer getrouwd. Ik heb toch niks meer met hen en hem te maken?

Dat klopt helemaal. Maar toch het raakt het me. Ben er stil van. De kinderen weten niet hoe ze met hun emoties moeten omgaan. En dan kom ik de dappere vrouw. Ik neem K3 even mee wandelen en we gaan thee drinken bij Pronto.

Op dezelfde dag maak ik met K2 zalmbroodjes voor Suikerfeest voor de volgende dag. Voor zowel nanna als nani (opa en oma).

Ook op deze dag marineer ik en bak en braad kipjes voor mijn vader en mijn moeder. Apart. Ze zijn gescheiden. En na 32 jaar gescheiden te zijn piekeren ze er niet over om eventueel samen Suikerfeest te vieren.

K3 was heel verdrietig in de ochtend. Na onze wandeling bakt ze cake en koekjes en versiert ze. Ze heeft het helemaal naar haar zin. Ze wilt later meester pattisier worden.

K1 komt thuis die middag. En zegt mam je bent een dappere vrouw. Ondanks alle verdiet en verwarring zet je door en zorg je voor ons en jouw ouders. Je maakt ondanks alle tegenslagen en verlies er altijd een feestje van.

Het is 6 juni 2019

Het uur (van 20-21) van afscheid nemen van de broer van de ex-man is op dezelfde dag als Suikerfeest. De kids zijn bij mij. We staan op met verwarring. Verdriet en vreugde lopen door elkaar heen. Desondanks kleeden we ons mooi aan en zorgen dat het haar goed zit.

Het is feest. Suikerfeest. Ik vier het bij mijn vader en mijn moeder. Rond 18.00 uur gaan we met z’n allen een ijsje eten.

Ik realiseer mij verdriet en verlies heeft mij verbonden. Met mijn eigen gezin. Met mijn ouders. Maar ook met het gezin waar ikzelf uit besta.

Na het ijsje eten op de 6 juni 2019 heb ik alle moed verzamelt. Ik overleg met mijn broers. Ik besluit. Mijn broers nemen K2 en K3 in de avond mee voor de zaalvoetbal. En ik breng K1 om afscheid te nemen.

Het waren 2 pittige dagen. En terwijl ik op mijn witte fauteuil zit en naar buiten staar. Denk ik. Zonder verdriet geen vreugde. Zonder tegenslag geen dapperheid.

De dappere vrouw. Dat ben ik. Het is een heel mooi compliment vind je niet?

Een hele fijne dag!

Een reactie is fijn HOME