Zwaaiende handen voor de Doven en Slechthorenden

K2 kwam op het podium in het Beatrix theater Utrecht. Wij (K1 en K3 en ik) applaudisseerden enthousiast. Ik keek om mij heen en zag dat wij praktisch de enige waren die met ons handen klapten. De rest keek voor zich uit. Vervolgens kwam de theatermeester en legde 2 spelregels uit.

1 eten en drinken is in de zaal niet toegestaan.

2 applaudisseren doen we door ons handjes in de lucht te zwaaien.

We keken elkaar aan en het kwartje viel. Doven horen het applaus niet. Slechthorenden horen een vaag geluid dat ze niet kunnen plaatsen. Ik werd van binnen helemaal stil.

En terwijl ik stil werd hoorde ik de stilte in de zaal. Er was geen geroezemoes en geen telefoons die per ongeluk afgingen.

Zwaaiende handen en vrolijke en trotse gezichten vulden de zaal. Ik was ontroerd

Waar was ik?
Ik was bij de Nationale LeesVertelwedstrijd. Er zijn 6 genomineerde kinderen. En deze kinderen zijn doof. Tijdens de wedstrijd is er ook een toneelstuk. Uitgevoerd door dove en slechthorende kinderen.

K2 speelde toneel en vertolkte zijn rol middels zijn gebaren houding en mimiek. De kleding was belangrijk want zo benadrukte hij zijn rol. Hij was zo bijzonder. Geweldig gewoon.

Alle kinderen waren geweldig. Ik kreeg tranen in mijn ogen.

K2 speelde een kind dat nieuwsgierigheid op zoek ging naar boeken samen met zijn vriendjes en vriendinnetjes en kwamen ze de 6 genomineerden tegen. Allemaal in gebarentaal.

Ik was zo trots op Ismaël ( voor het gemak K2 in mijn blogs). Wat heeft hij het ver gebracht. Hij heeft nooit gekeken naar wat hem beperkt. Maar wat is voor hem mogelijk. Hij vindt het heel spannend in de horende wereld. Maar in de dove wereld is het voor hem net zo spannend.

Een tolk vertaalde in spraaktaal het verhaal van de 6 genomineerden. De jury koos de beste verteller. En tussendoor speelde kinderen toneel.

Ik kwam in een hele andere wereld terecht. Een wereld waarin kinderen met gebaren en mimiek hun verhaal vertellen op het podium. Een publiek die enthousiast zwaait en trots en vrolijk is.

Ik was en ben ook trots. Niet alleen trots op K2. K1 en K3 hadden deze zaterdag helemaal vrijgehouden om hun broer(tje) te zien optreden.

Samen waren we 1 gezin: de sim3k. Hoe trots kan je als simmer zijn. Laat een reactie achter, doet me goed.Groetjes sim3k