Ik heb geen dromen meer. Ik hoor het mezelf tegen haar zeggen. Terwijl ik star naar buiten zit te kijken.
Als ik het heeeel dramatisch wil maken komt de Drama Queen en schrijf ik:
Ik staarde naar buiten. De regen kletterde tegen het raam..de donkere wolken stapelde zich op….
Maar dan komt Brave Mutsieleinie en zegt
Maar het regende toch niet. De zon scheen. En er waren geen donkere wolken. Het was zo helder als wat.
Het is donderdag 9.05 en ik ben bij mijn coach.
Wat zijn je dromen? Had ze mij paar minuten geleden gevraagd
Ik voel de irritatie door mijn lijf prikkelen en onbewust raak ik in gesprek met mezelf.
WAT IS DAT NU WEER VOOR EEN DOMME VRAAG!!!!!!
Hoezo dom? Mijn coach heeft niet voor niks 4 jaar psychologie gestudeerd. Om daarna nog eens 2 jaar te specialiseren in klinische psychologie.
Klinische psychologie wat is dat nou weer? Dat is klinkt als een coach voor gekken.
Nou ja ik ben toch ook een beetje gek.
Een beetje?
Ja een beetje. Dus ben ik denk ik wel bij de goede coach terechtgekomen.
Wat was de vraag ook alweer?
Terwijl dit gesprek door mijn hoofd ga. En ik naar buiten staar. En ik de woede voel prikkelen onder mijn huid. Hoor ik de coach vragen
Wat gaat door je hoofd?
Een gesprek
Gesprek?
Ja een gesprek. Ik kijk haar aan met ziedende blikken. En terwijl ik haar met mijn priemende ogen probeer te raken. Zegt ze droog
Gesprek? Ben je dan met z’n 2?
Nee
Met wie heb je dan het gesprek?
Met mezelf in mijn hoofd
Wie is daar aanwezig?
Ze loopt naar het whiteboard pakt een zwarte stiftt tekent een hoofd. En een paar poppetjes boven het hoofd. Alsof ik in mijn eigen strip ben beland. De coach is de tekenaar en ik ben haar held.
Bij de poppetjes schrijft ze karakters. En ze herhaalt de vraag.
Wie is daar aanwezig:
- De Kritische Ouder
- De Ondermijnde ouder?
- Het Kwetsbare kind?
- De Gezonde ouder?
- Of iemand anders?
Rustig legt ze haar zwarte stift in het bakje van de whiteboard. Loopt rustig terug naar haar stoel. Gaat in een kalme houding zitten.
Watttt? Wat zegt deze vrouw??? Fatttt. Hoeveel vragen stelt deze vrouw? Ik weet de eerste vraag niet eens meer!!!
Op haar gezicht staat een glimlach. En haar ogen zeggen
Ik hoor je. Ik zie je. Ik voel je. Ik ben ervoor je.
Beste lezers, die priemende blikken die ik eerst had. Die een ander had doen kunnen vermorzelen. Die bijpassende vechthouding van mij vol kwaadheid en adreline. Die een ander had kunnen doen verstijven van angst.
Die blikken. Die houding. Die verdwenen als sneeuw voor de zon. In 1 vingerknip. Zakte ik mijn ogen. Mijn schouders vielen naar voren. Als een pudding zakte ik in elkaar. En gevoelsmatig werd ik een kind. En voelde ik me een kind. Een kind. Nee ik werd mijn eigen kind. Nee hoe zeg ik dat.
Gevoelsmatig werd ik klein kind Fathma. Voelde ik klein kind Fathma.
En opeens vallen mijn gedachten stil. En zomaar out of the blues. Zomaar. Opeens. Voor mij als thunder by lightning. Floepen de volgende woorden uit mijn mond.
Prince. Ik droomde dat ik als Prince zou zijn.
Ik droomde dat ik beroemd zou worden. Ik droomde op het podium te staan. Kleren aan hebben die exotisch zijn. Extravagant. Sexy. Elegant. Ik droomde dat ik kon zingen. Zingen als Tina Turner. Ik droomde te kunnen dansen. Dansen als Madonna. Ik droomde excentriek te zijn. Excentriek als Prince.
Excentriek? Vraagt de coach. Ik zie je voor mij.. Een berg. Op de berg staat een top. En op die top sta jij.
Er valt een stilte. En terwijl ze de metafoor gebruikt. Ben ik op de berg beland. En het liedje Gold van Prince zingt door mijn hoofd
There’s a mountain
and it’s mighty high
You cannot see the top
Unless you fly
Ik vertelde alleen mijn droom! En opeens sta ik op een bergtop. Helemaal alleen. En ik kijk om me heen en naar beneden.
There’s an ocean
of despair
There are people
livin’ there
They’re unhappy
each and every day
But hell is
not fashion so
whatcha tryin’ to say?
Alsof ze mijn gedachten kan lezen zegt de coach.
Is wel eenzaam daar aan de top van de berg. Je bent helemaal alleen. Je hebt een schreeuwende joelende menigte om je. Die je toejuichen. Maar daar aan de top van de berg ben je. Ja. Alleen
Everybody wants to sell
what’s already been sold
Everybody wants to tell
what’s already been told
What’s the use of money
if you
ain’t gonna
break the mold?
We blijven op de top van de berg. En het gesprek gaat over in mijn zelfbeeld.
Wattttt Fattt wat is dit nu weer. De wat? Zelfbeeld? Doe ff normaal!! Wat een onzin allemaal!
Mijn zelfbeeld is: excentriek. Met andere woorden. Als ik naar mezelf kijk zie ik mezelf als excetriek. Wauw. Dus zeg ik tegen mijn coach: dus al die tijd dat ik dacht dat ik excentriek was. Anders dan de rest. Een beetje gek. Een beetje heel anders. Blijkt dat ik volkomen doodnormaal ben.
Ja zegt mij coach. Als ik naar je kijk zie ik een mooie vrouw. Gezellig. Intelligent. Normaal. Maar niet excentriek. Je bent een normale vrouw. En jouw dromen. Die zijn ook normaal.
Dat was nog wel even thuis komen van een koude kermis. Ik ben niet excetriek.
Ik moest al bijkomen van de week. Dat ik niet beste was. Niet de mooiste. Niet de perfectste. En nu komt dit nog eens erbij.
Ik vraag haar. Wat is er met me aan de hand.
Zelfverheerlijker. Zegt ze. Je maakt kennis met de Zelfverheerlijker. Een ander poppetje boven het hoofd.
De wat??? FATTTTTTIEEEEE!!!!
Even at the center of fire
There is cold
All that glitters ain’t gold
All that glitters ain’t gold
Prince Gold
Het is inmiddels 9.30. Ons gesprek gaat verder.
Fat je bent al een uur bezig met het schrijven van deze blog. Kappen ermee en schrijf maar To be continued
Tot be continued…..
Ik vond het leuk om de blog Gold te schrijven. En fijn om te delen. Ik hoop dat je hebt genoten. Alvast fijn weekend. Fathma