Klooster

Soms kom ik er niet uit. Ik sla dicht en kom in een verlamming terecht. Ik wil dit en ik wil dat. Ik ben boos en ik ben blij. Ik ben ontevreden en ik ben boos. Het gaat niet zoals ik wil. Ik wil mijn zin. Ik voel me niet begrepen. En ik ben boos op de hele wereld. Ken je het?

Nu is het de kunst om al mijn frustraties niet af te reageren op anderen. Dat lukt deels. Ik ben heel lief voor de kinderen. We gaan naar Alladin en ik trakteer ze op pizza.

Maar dan gebeurt er toch iets. Waardoor ik al mijn frustraties toch niet kan inhouden. Iemand gebruikt de juiste toon niet tegen me. Iemand kijkt me verkeerd aan. Iemand doet iets. Ik word dan boos. Maar in plaats van mijn boosheid te uiten reageer ik ontzettend kattig en gemeen. Doe hooghartig en loop weg

Eigenlijk wil ik keihard huilen. Huilen omdat ik boos ben. Boos op de hele wereld. Dat ik het allemaal niet eerlijk vind. Dat ik mezelf wil opsluiten in een klooster en weg wil van ja van wat?

Ik denk dat ik me dood zal vervelen in het klooster. En dat al die nonnen ook niet zo een gezellig groepje is om tussen te wonen. Zullen ze een single-non party hebben? Ik denk het niet. Dan maar mijn boosheid en frustraties uitzitten en met K3 Nickelodeon kijken.

Have a nice day.

Home