Oude patronen

Ik wil af van mijn oude patronen. Ze beginnen bij mijn gedachten zoals: ik ben zielig. Ik werk zo hard. Ik ontvang geen allimentatie. Ik doe zo hard mijn best maar wordt niet gewaardeerd. Ik word niet begrepen. Ik heb zoveel voor je gedaan en wat krijg ik ervoor terug? Ik heb dit en dat gedaan en nog is het niet genoeg.

Destructief

Ik ben nu in de fase van mijn leven dat ik schoon genoeg heb van deze gedachten. Ze werken voor mij destructief. Ik ben op zoek naar welke gebeurtenissen deze gedachten bepalen. Want na gedachten is er gevoel en na gevoel is het gedrag na gedrag is er gevolg.

5 G’s

Ik ben beland bij de 5G’s van de cognitieve gedragstherapie

Gebeurtenis-gedachten-gevoel-gedrag-gevolg.

Gebeurtenis: kind vraag ik om boodschappen te doen en kind zegt nee geen zin.

Gedachten: hoezo geen zin. Ik heb gewerkt, gekookt, huiswerkbegeleid,

Gevoel: boos, kwaad

Gedrag: ik houd mijn gevoel boos-kwaad in.

Gevolg: ik ben heel kortaf en k.attig tegen mijn kind. Ik begin te 😭.

Volgens een artikel uit Happinez
is woede een emotionele staat. Woede is een functioneel gevoel, want wie boos is, merkt dat er over zijn/ haar grenzen zijn heen gegaan.

Ok…..hoe ziet mijn emotionele staat eruit? welke functie heeft mijn woede? Maar ben ik wel woedend? Ben ik niet woedend, maar kwaad? Wat is eigenlijk boos zijn? Grenzen?

In het artikel lopen de woorden boos-kwaad-woede door elkaar heen. Volgens mij is hier sprake van een reeks van oplopende emotionele staat van zijn. En ik snap de relatie met de grenzen niet.

Ik ga op zoek. Want ik wil mijn oude patromen doorbreken.

Verschillende gradaties

Volgens het artikel van De Steven is boosheid is een sterke kracht maar in verschillende gradaties aanwezig. Gevoelens van irritatie lopen voor de boosheid uit. Vaak is boosheid een opeenstapeling van irritaties. Boosheid is een emotie die verschillende gradaties aaneemt. Van enige geraaktheid, geprikkeldheid, knorrigheid tot irritatie en frustratie. En van irritatie tot boosheid, verontwaardiging, kwaadheid en ongekende woede.

Mijn kwaadheid

Ok so far so begrijpelijk. Ik weet nu dat ik een opeenstapeling heb van irritaties. Ik krop ze op. Ik raak gefrustreerd. Ik heb weinig controle heb over mijn emoties. Ik uit kwaadheid. En dat gaat als volgt;

Ik vraag of het kind de vaatwasser wilt uitruimen. Kind zucht en zegt Nee mam, ik heb nu geen tijd. In de vorige eeuw had mijn kind een paar klappen gekregen en had ik de vraag niet eens gesteld. In de vorige eeuw had ik een directe houding een duidelijke stem en een bevel: kind vaatwasser! En dan had het kind niet durven te zuchten.

Maar we zijn anno 2019. Waarbij ik het kind vraag de boodschappen te doen. Kind zegt nee. Ik raak geïrriteerd. Ik krop mijn boosheid op. Anger in. Vervolgens vraag ik het kind de vaatwasser op te ruimen. Kind zucht en zegt Nee mam Waarschijnlijk heb ik het kind eerder ook gevraagd zijn/haar spullen op te ruimen. Heeft het kind ook nee gezegd. Zijn de irritaties intussen bij mij flink opgekropt. Is er geen ruimte meer.

Anger in wordt Anger out. Nu raak ik overvallen door alle mijn emoties. Ik word kwaad. Of anders uitgedrukt: ‘ik word furieus’.

ik gooi mijn theedoek van mijn schouder in de wasbak. Ik stamp op de vloer. Bal mijn vuisten Loop rood aan. De tranen vloeien over mijn wangen en ik roep heel hard: EN NIEMAND BEGRIJPT MIJ!!! NIEMAND HELPT MIJ!! IK STA ER ALLEEN VOOR 😭.

Mijn grenzen bewaken

Kwaadheid heeft een functie: want wie boos is, merkt dat er over zijn/ haar grenzen heen gegaan. Aldus Happinez.

Ik zal je eerlijk bekennen dat ik die conclusie nog niet had getrokken. Welke grenzen? Heb ik grenzen? Zo ja, zijn ze zichtbaar? Heb ik mijn grenzen gesteld aan mijn kind? Wat zijn eigenlijk mijn grenzen?

Happinez vervolgt: nou mensen die niet snel genoeg boos worden ‘bewaken hun grenzen zo slecht dat ze uiteindelijk bijna geen eigen gebied meer overhebben.

omg.. dat klopt helemaal..ik heb heel vaak het gevoel dat ik stik omdat ik zo weinig ruimte ervaar. Dat klinkt pittig vind je niet. Maar het is zo waar als dat suiker zoet is en bouillon zoutig. Zolang ik niet weet wat mijn grenzen zijn, ja dan blijf ik in mijn oude patronen.

Waarom vind ik het moeilijk om boosheid te voelen, laat staan het te uiten?

Steven Pont geeft antwoord

Heel simpel: boosheid is functioneel, maar vormt ook een risico. Wie kwaad wordt op een ander, riskeert dat diegene hem of haar afwijst. Ben je bang om afgewezen te worden, dan kan het dus zijn dat je koste wat kost je woede probeert te beteugelen. Anger in, noemt Steven Pont dat: je kropt je woede op.

Ok dat klinkt ook heftig vind je niet. Ik weet niet wat mijn grenzen zijn. En ik durf het risico niet aan dat mijn kind mij afwijst. Ik weet heel toevallig dat mijn valkuil is om afgewezen te worden. Valkuil. komt van theorie van kermkwadranten. Tegenover de valkuil staat de kernkwaliteit. En weet je welke kernkwaliteit tegenover de afgewezene staat?

Juist de pleaser. Yesssss dat ben ik. Ik ben een pleaser. Met als valkuil om afgewezen te worden. Dus houdt deze pleaser alle frustratis binnen. En geeft deze pleaser niet haar grenzen aan. En als.het vat vol zit van frustraties. Ja dan gooi ik de handdoek in de ring en roep:

ik ben zielig. Ik werk zo hard. Ik ontvang geen allimentatie. Ik doe zo hard mijn best maar wordt niet gewaardeerd. Ik word niet begrepen. Ik heb zoveel voor je gedaan en wat krijg ik ervoor terug? Ik heb dit en dat gedaan en nog is het niet genoeg.

Mijn hersenen

Mijn oude patronen verander ik niet zomaar in een vingerknip. Steven Pont is psycholoog en volgens hem ontstaat kwaadheid in je hersenen. Daarmee beland ik weer bij de 5 G’s.

Er gebeurt iets. Ploep naar mijn hersenen en geven mijn Gedachten. Ploep mijn hersenen signaleren mijn neuronen. Die gaan Gevoelen. Ploep naar mijn hersenen die geven mijn ledematen commandos’s om mij te Gedragen. Het gevolg is dat mijn kind geen idee heeft waarom ik zo kwaad ben. Geen idee heeft wat ik aan het roepen (GILLEN) ben. En geen idee waarom ik 😭.

Mijn oplossing

Mijn blog is mijn oplossing. Door het schrijven raak ik in contact met wat me dwars zit. Ga ik op zoek zoals in deze blog. Deze blog zou eigenlijk gaan over mijn dramadriehoek aanklager-redder- slachtoffer. Ik was al goed op weg. Maar ik merkte dat ik steeds werd overvallen door de verschillende gradaties van boosheid. En voordat ik het wist ben ik vandaag 6 juli om 21.00 uur deze blog beginnen te schrijven. Ik ben tot heel wat inzichten gekomen.

Hersenen 5G’s- Pleasen versus afgewezen worden uit de kernkwadranten Irritatie- anger in – frustraties. Slachtoffer

Ik ben er nu achter dat mijn boosheid een krachtige emotie is Verder ben ik tot de conclusie gekomen dat mijn oude patronen doorbroken kunnen worden door niet te denken als een slachtoffer. Die blog staat nog in concept. En zal snel volgen. Wat ik ook inmiddels weet is dat yoga mij helpt en daar ga ik straks naar toe!

Meer lezen

Ik wil je bedanken voor het lezen. Blogs die ik eerder geschreven heb in mijn zoektocht en die wellicht ook interessant zijn;

Kritische ouder

Boze kind in mij

Andere blogs vind je in mijn menu onder

Blogs

Je mag de blogs delen. Je mag de blogs liken. Je kan een volger worden door jouw e+mail adres achter te laten en het vinkje te klikken. Tot slot bevestig je via een mail dat je geüpdate wilt worden. Fijne zondag!

Groetjes Fathma

Klik hier voor meer SIM-BLOG

Over de auteur

Fathma William

Fathma William is single mom en heeft 3 kids. ze schrijft over haar dagelijks leven. Vlogt hierover. Blogt hierover.

Bekijk alle berichten