Perfectionisme

Wat is het tegenovergestelde van faalangst? Perfectionisme. Bij een sollicitatie heb ik dat vaak gebruikt als mijn kwaliteit. Mijn valkuil is dat ik niet wil falen. Maar wie zegt dat ik faal? Niemand. Nou ja dat is ook niet helemaal waar. Er zijn mensen die kritiek op mij hebben. En daar ben ik heel gevoelig voor. Mijn hersenen slaan de kritiek op en mijn hersenen geven mij allerlei impulsen dat ik gefaald ben.

Zo werkt het dus. Een paar herhaaldelijke nare ervaringen in de jeugd leiden tot negatieve hersenimpulsen in mijn volwassen zijn. De negatieve impulsen worden getriggerd bij onder meer kritiek. Met als gevolg ik voel me gefaald.

Maar de negatieve impulsen worden ook geactiveerd bij het stellen van grenzen. Ik ben steeds bewuster mijn grenzen actief aan het stellen en bewaken. En steeds bewuster voel ik hoe sterker ik mijn grenzen bewaak. Hoe harder het gevoel van falen binnendringt.

Ik merk dat het proces grenzen stellen en bewaken een uitdaging is. Het kost me moeite En dan word ik boos op mezelf word dat het mij moeite kost. En dan ben ik weer boos op de gedachte dat ik boos ben op mezelf dat het me moeite kost Doe’s lief!!! Zeg ik tegen mezelf. Het heet de vicieuze cirkel.

Voorbeeld: ik zeg tegen K2 je mag een uur op PlayStation. Hij protesteert. Ik houd voet bij stuk. Hij wordt boos. Ik bewaak mijn grenzen. Ik raak geïrriteerd. Mijn irritatie reageer ik af op K2. En dan word ik boos op mezelf dat ik afreageer op K2 . En dan word ik daar weer boos over: het is toch logisch is dat ik geïrriteer raak op een kind dat protesteert. In een paar seconden ben ik zo in vicieuze cirkel beland. Dat ik mezelf hoor zeggen: weer je wat K2 je mag spelen hoe lang je wilt.

Ik loop boos weg. Ben kwaad en ergo ik voel me gefaald. (nu bij het schrijven denk ik: simmer doe’s lief!!)

Keyword is voel. Ik voel me gefaald. Hoe betrouwbaar is het gevoel. Als ik me bedenk dat het gevoel volg uit mijn hersenimpulsen. Dan is mijn gevoel dat gefaald ben onterecht.

Maar het probleem is: ik kan de hersenimpulsen niet wederkeren. Op het moment dat K2 protesteert zijn mijn hersenactiviteiten in volle gang. Ping Ping Ping…irritatie boos irritatie boos.. irritatie BOEM… explosie….verdiet….falen…..blog schrijven.

Wie herkent het niet? Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben.

BTW: K2 heeft 1 uur gespeeld. We hebben met elkaar over gepraat. Elkaar een brasa (knuffel) gegeven. En in het weekend mag hij langer achter de PS…mits hij zijn huiswerk heeft gedaan en hij zijn kamer heeft opgeruimd.

En ik? Ben geslaagd!

Fijne dag